Όπου κι αν πάω

 

Περπατάω στα σοκάκια της ψυχής μου

ψάχνω για σένα το φως της ζωής μου.

Είναι ατελείωτος, μοναχικός αυτός ο δρόμος

ψάχνω το τέλος του πριν τελειώσει ο χρόνος

 

Έχεις στα χέρια σου το δικό μου το αίμα

με κοιτάνε τα μάτια σου μ’ ένα παράξενο βλέμμα.

Κάθομαι μετράω τα ατελείωτα λάθη

και χάνεται η καρδιά μου στης ψυχής μου τα βάθη.

 

Όπου κι αν πάω

Σαν πληγή με πονάω

Μόνος μιλάω

Μόνος πολεμάω.

 

Απλωμένη παντού μια ψυχοφθόρα σιωπή

ο εαυτός μου δε θέλει, μα ακολουθεί τη φυγή

Ο χρόνος περνάει μού τελειώνει η ζωή

κρατάω για σένα την τελευταία πνοή.