Φέρετρο

 

Σιωπηλή η φυγή

το ταξίδι όμως δεν πραγματοποιήθηκε

γιατί τον πρόλαβε ο θάνατος.

Έξω αιώνια άνοιξη

και οι γυναίκες

σφουγγάρια βαριά που στάζουν δάκρια,

τα ακαταπόνητα και πληκτικά αηδόνια.

Είναι το φέρετρο ανοιχτό;

 

Υπάρχει μορφή σαν μελωδία

με μαλλιά σαν του κοράκου

και οι νότες βγαίνουν και πέφτουν

σαν σταγόνες στη σιωπή.

Είναι η χαδιάρικη φωνή των σειρήνων

που τραγουδάνε

Μοναξιά μοναξιά

είσαι η ποιο γλυκιά παρέα.

 

Και ο ύπνος είναι όμορφος

σαν τον θάνατο στα παραμύθια.