Είναι το φως θολό και δε βλέπω
Κάτι φωνές λερώνουν τη ζωή
Τα σύννεφα ονειρεύονται να
γίνουν καταρράχτες
Και είναι η μορφή σου
φτιαγμένη από βροχή.
Είχα καθήκον να κάνω κι εγώ
Και φοβάμαι μην προσέξεις πως
κλαίω
Είναι τα σχέδια του κόσμου
πολλά
Μα πάντα μ' άρεσε ιστορίες
να λέω.
Είναι η αγάπη βαριά
Κι αν δε με βοηθήσεις θα
πέσω
Οι ώρες περνούν και
ξανάρχονται
Την καρδιά μου έχω ανάγκη να
δέσω.
Με τα μάτια μου ανοιχτά
ονειρεύομαι
Κι ακούω τις κραυγές και τα
γέλια τους
Είναι οι στιγμές μου
ατελείωτες
Νιώθω στον λαιμό μου τα
χέρια τους.
Είναι η αγάπη βαριά
Κι αν δε με βοηθήσεις θα
πέσω
Οι ώρες περνούν και
ξανάρχονται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου